Loch Ness/Inverness

Aberdeen:

s’Middags uiteraard de stad in, de wind loeit door de straten, bomen buigen vermoeid in de wind, af en toe een felle zon op de grijze granieten stad.
Eerst een internet café opgezocht, om deze regelen het heelal in te smijten, dat lukt in een academische boekhandel waar ze overheerlijke cappucino hebben.
Daarna een trendy café, waar zeer dronken Schotten trachtten nog meer dronken te worden.
Volop T.A.P.O’s (tatouages, patat, onderbroekenlol).

Uiteraard glijdt mijn blik over het aanwezig vrouwelijk schoon.

Daar hoef je een halve Shelltanker dus ook niet voor leeg te stoken.
Van mannen heb ik niet zoveel verstand, maar ik kan mij voorstellen dat de regisseur van Braveheart geen moeite gehad zal hebben om hier zijn middeleeuwse figuranten voor zijn film te vinden.
Het rondje van Wout, gaat erin als gesneden koek, daarna terug aan boord.

Gerie en ik maken kennis met Dawn Franklin, de charmante schipper(se) van de “Duette”.

Laat ik met de Duette beginnen, een fraai mahonie jacht gebouwd in 1912 toen de Engelse Heeren nog heren waren. Getuigd als Yawl (roer voor de bezaan) en een takelage die zo het scheepvaart museum in kan.
De opbouw van de roef is geschonken door Prins Philip (dat even voor het sfeerbeeld).
Maar de oude dame behoeft grondig en langdurig onderhoud, elke morgen staat de bilge half vol met lekwater en is het pompen geblazen.
Dat onderhoud komt er niet echt van, want ze is eigendom van een trust, die haar met probleemjongeren laat rondzeilen.
Geen geld voor een intensieve restauratie.
Volgens mij staat ze in het boek van Claudio Serafini: “Classic Yachts” de bijbel voor fijnproevers.
Een schip om je hart aan te verliezen en jong aan te sterven.
Zij werd gebouwd in 1912 voor rekening van een fabrikant in rouwkleding.
In het Victoriaanse Engeland moesten vrouwen drie jaar lang rouwkleding dragen in geval heur echtgenoten vroegtijdig deze planeet verlieten.
Daar zal je als fabrikant maar een monopolie op hebben.

Dat eerder genoemde hart verliezen kan natuurlijk ook aan Dawn, schipper Duette. Wat een zeemeid (45), met haar maatje (25) vaart zij met jongeren rondjes Engeland met een krakkemikkige motor uit het jaar 0.

Achteruitvaren met de Duette is Apeldoorn bellen vertelt ze.

We mogen van haar het sfeervolle schip zien en maken kennis met de eerder genoemde bemanning.
Gewoon leuk jong spul, verschillende donkere tinten. Het zijn eigenlijk jongeren die door thuissituatie tussen de wielen dreigen te raken, maar waar eigenlijk niks mis mee is..
Hulde aan de trust, hulde aan Dawn én haar maat, Gerie krijgt haar internet adres, ze heeft belangstelling om volgend jaar met mij wellicht naar IJsland te varen.

Heerlijk slapen op je bunk, af en toe helt het schip bij een stormvlaag. Het huilt nog in het wand. Meeuwen scheren als straaljagers over.
Met extra touwen aan de wal, rondom ons zijn mannen bezig met werkschepen voor de offshore en verrichten technische hoogstandjes.
Het bromt, zoemt en davert in de industriehaven, who cares, beter hier dan in de Koninklijke in Muiden.
Binnen is binnen!


Zondag 20 juli

Dag 7

Op de dag des Heeren, is Gerie weer het eerste bij bewustzijn, een heerlijk ontbijt is daar het resultaat van.
André gaat nieuwe laarzen kopen, dat lukt, alles wat negotie kan doen is open in
Aberdeen. Flaneren geblazen.
Wout, André, Bart en ik gaan de stad in, beetje inkopen, mijn steunzolen kraken bij te vele pogingen om een sticker van Aberdeen te bemachtigen, eindelijk lukt dat in de Tourist Office.
Die komen dus onder die van Tallin en st. Petersburg in het toilet aan boord.
Gerie oefent meanwhile voor de Vierdaagse in Nijmegen en loopt onwaarschijnlijke afstanden.
Het weer is nog niet echt verbeterd, de barometer staat nog steeds op1015 en de wijzer lijkt vastgelijmd.
Maar er is hoop, de volgende dag belooft een gepekelde Schotse stem op marifoonkanaal 23 beter weer.
Op mijn kuier door de haven kom ik bij een verweerde vissersboot, die clams (Jacobsschelpen) aan het lossen is, een halve zak is geen probleem het schoonmaken wel, maar onze professionals (Wout en Bart) maken ze schoon op het achterdek.
Dat levert een delicatesse van 5 volle borden fruit de mer op die, geblust door enige witte chateau’s uit de kelders van Tezz hun weg in ons binnenste vinden.

Afwas.

Gerie en ik maken nog een wandeling in de haven, daarna is het tijd voor serieuze zaken en we komen aan boord terug om ons te wijden aan poker op de Contentezza.
Daar André niet een professioneel gokker is maar meer in natuurkundige wetten gelooft, gaat hij naar een open podium waar de gitaren janken.
Wout, Bart, Gerie en ik pakken de pokerbekers en dobbelen als dollen.
In Las Vegas zou Gerie geen hoge ogen gooien, met een pokerface heeft O.L.H. haar niet begiftigd, maar het is toch Wout die uiteindelijk het loodje moet leggen.
De whisky vloeit rijkelijk en midden in de nacht beginnen de “filosofische” gesprekken of het alcoholisch gezwam. Maar ja, als je al bijna een week droogstaat sping je in elke alcohol rivier die voorhanden is.
De volgende ochtend zijn de hoofden zwaar (berouw komt na de zonde).




Maandag 21 juli

Dag 8

Het weer knapt op, nog wel windvlagen, maar de gemenigheid is er vanaf.
Watertanken en dus verhalen in de haven. We zijn vijf dagen op de Noordzee geweest met 225 liter water, de jacuzzi was even buiten gebruik.
In rauw Schots worden we naar een rare plek in de haven geschreeuwd, knokken???
De buik van Tezz is even later weer vol van sap, klaar voor vertrek.
Oké dan (citaat Harris) trossen los, Dawn gekust, wegwezen.
Gerie aan het roer bij het uitvaren, doet ze prima, waarvan akte op de Duette, Hollandse dames kunnen er ook wat van.

Bij de haveningang voor de pieren dijken water, lagerwal na enige dagen storm. Daar heeft Tezzje het moeilijk mee, ik vraag Gerie om meer paarden.
Na veel houthakken is Tezz eindelijk buiten en we zetten om 15.00 uur koers noord oost op naar Peterhead. (Pietried zeiden vele generaties Scheveningers en Katwijkers tegen deze plaats, waar de straten uitgesleten zijn door Hollandse klompen)

Wind is goed en weldra zijn alle lappen weer in top, de Rode Leeuw wappert parmantig, Tezz is in oorlogsstemming.

Peterhead komt en Peterhead gaat, de prachtige Schotse kust vernevelt in de nacht. Weer bijna volle maan, het wordt niet echt donker.
André en ik hebben de eerste wacht, Gerie is vrij van wacht (hoe slim Joost!) en om 02.00 uur wisselen we.
Heerlijk door de Moray Firth gezeild, al wordt de wind schraler (meer aan de wind).

De nacht verloopt verder rustig.


Dinsdag 22 juli

Dag 9

“De ochtendzon heeft goud in de mond”, casu quo een zeer heerlijk ontbijtje van Gerie, die om 08.00 uur ook bij de pinken is.
Tja, lucky guys ,soms zit het mee, vaker tegen.
We zeilen onder een strakblauwe ochtendzon (hoe zag dat ding er overigens ook weer uit?)
verder de Firth in.
Nog geen dolfijnen gespot, er moet hier een beroemde kolonie van zwartgestreepte lochwippers zitten vertelt ons de baedeker. Niets van te zien.
Gerie filmt het nodige, ik film Gerie.

Pitoreske Schotse dorpjes als in Legoland tegen eenzame heuvels geplakt en stadjes als Frazerburg, Banff, Bucky, Lossiemouth en Burghead passeren. Maar de lappen moeten neer, het is niet meer te bezeilen.

Met een brullende motor en vlam in de pijp moet Tezz zich de laatste tientallen mijlen de Firth in worstelen.
Felle eb tegen. Raar natuurlijk voor een Hollandse pikbroek, je verwacht aan het einde van de sloot niet zo’n enorme stroom van 5 knoop tegen.
Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, de Sheiks zijn blij met ons en we zouden waarschijnlijk te vroeg in Inverness arriveren waar op de drempel weinig water staat. Bovendien kom je met laag water het dock, dat toegang geeft tot het Caledonisch kanaal, niet in.
Piepers jassen (Bart), bezit uw ziel in lijdzaamheid, een prachtige Engelse Galeas zeilt ons dwarsgetuigd tegemoet, stroompje mee, hij wel, zal wel denken dat die Hollanders een geestelijke aberatie hebben om zo tegen de stroom op te worstelen.

Navigatie boeien snijden als speedboten door het water en hebben een waar kielzog.
Oppassen geblazen hier, vele ondieptes.
Tezz mag zich gelukkig prijzen met een zeer verantwoordelijke en bekwame bemanning, Wout, André, Bart en Gerie zijn zeer bij de les, goed dat Gerie in Scheveningen nog een applicatiecursus navigatie heeft gedaan, die is deze winter klaar voor haar TKN (theoretische kustnavigatie) examen.
Ik heb tijd om het journaal bij te schrijven, schommel schommel, delete delete.
Het menu uit de kombuis, verse aardappelen, worteltjes ,mais en rosbeef . Hmmm!
Voorlopig kunnen de Haggisdampen die bij vlagen in de Firth over ons heenkomen mij nog niet bekoren.